حضرت علی علیه السلام می فرماید:

ایها الناس منْ سلک الطریق الواضح ورد الْماء و منْ خالف وقع فی التیه.

ای مردم، هر که راه روشن و راست را بپیماید، به آبادی می رسد و هرکه به بی راهه برود، در بیابان بی آب و گیاه فرود می آید.

انسان سیراب شده از زلال معنویت که از گنداب های آلوده و خواهش های نفسانی رو می گرداند و تنها رو به خالق آسمان ها دارد. آن گاه نیز که در برابر پیروی از خواهش های نفسانی قرار می گیرد، می گوید: «رب السْجن احب الی مما یدعونی الیه؛ پروردگارا زندان برایم محبوب تر است از آنچه مرا به آن فرا می خوانند.» (یوسف: 34). به راستی حضرت یوسف چه نگاهی به خواهش جنسی و لذت های شهوانی داشت که زندان را بر راحت طلبی در کاخ عزیز مصر ترجیح می داد؟! در وجود یوسف علیه السلام ، عقل و ایمان حاکم است و او آن جایی را دوست دارد که بتواند، باارزش ترین گوهر وجود خود، یعنی پاکی را از مکر و فریب راهزنان عزت، شرف و شخصیت حفظ کند، هر چند آنجا از سخت ترین شرایط اقلیمی، اقتصادی و جسمی باشد. او زندان را برمی گزیند تا جهل، جای گزین عقل نشود و در این راه، از خداوند متعال نیز یاری می خواهد:

والا تصرف عنی کیْدهن اصْب الیهن و اکنْ من الجاهلین. (یوسف: 34)

و اگر کید اینان را از من برنگردانی، به آنان مایل می شوم و آن گاه از جاهلان خواهم بود.

و با این اندیشه و تصمیم والا و کنترل اراده است که از سوی حق نیز پاسخ می شنود:

فاستجاب له ربه فصرف عنه کیدهن انه هو السمیع العلیم. (یوسف: 34)

پروردگارش دعای او را به اجابت رساند و کید ایشان را از او بگردانید و به راستی خدا شنوای داناست.

کسی که با خداوند چنین پیوندی دارد، از لذت برتر؛ یعنی جمال محبوب و محبت به او بهره مند می شود و به آسانی در دام شهوت ها گرفتار نمی آید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: